نظری بر دیپلماسی فرهنگی فرانسه؛ جایگاه والای فرهنگ در دیپلماسی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه زبان و ادبیات فرانسه دانشگاه تهران

2 کارشناس ارشد مطالعات بریتانیا دانشگاه تهران

چکیده

بی­شک، برای کشوری که نخستین وزارت فرهنگ جهان را ﺗﺄسیس کرده است، فرهنگ از عناصر مهم دیپلماسی محسوب می‌شود. این توجه منحصربه‌­فرد به فرهنگ و نقش آن در روابط بین‏الملل، مبتنی بر نگاه و توجهی است که دولت و سیاستگذاران فرانسوی از دیرباز به مقولة فرهنگ در داخل این کشور مبذول داشته­اند. از پنج قرن پیش تاکنون، در این کشور، فرهنگ مورد توجه دولت  بوده و از اساسی‌ترین عناصر هویت و قدرت شمرده شده است. به عبارت دیگر، فرانسه در طول تاریخ و به ‌ویژه از زمان لویی چهاردهم، سعی کرده است شکوه و اقتدار تاریخی خود را بر پایۀ فرهنگ و هنر بنا کند. حمایت همه­‌جانبۀ دولت از فرهنگ و طرح مباحثی چون «استثنای فرهنگی» در دوران اخیر نیز، در همین راستا انجام شده است. سؤالی که پیش می‏آید این است که فرانسه با چه نظام و پشتوانه‏ای چنین شبکۀ پیچیده‏ای را برساخته و چه اهدافی را از این طریق دنبال می‏کند؟ مقالة حاضر می­کوشد با رویکردی تاریخی، نقش و جایگاه فرهنگ را در سیاست داخلی و خارجی کشور فرانسه، ترسیم کند و تصویر روشنی از دیپلماسی فرهنگی این کشور به دست دهد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

A View on Cultural Diplomacy in France; The High Position of Culture in Diplomacy

نویسندگان [English]

  • Nahid Shahverdiani 1
  • Samira Saeidian 2
1 Assistant Professor of French Language and Literature, University of Tehran
2 MA in British Studies, University of Tehran
چکیده [English]

There is no doubt that culture is of the most important principles of diplomacy in a country that established the first ministry of culture in the world. Such a unique attention to culture and its role in international relations is based on the French government and the politicians’ view and concentration on the issue of culture in this country for a long time. Since five centuries ago, culture has been considered by the government (or the authority) in this country and has been among the basic elements of identity and power. On the other hand, France has tried to found its historical magnificence and power on the basis of culture and art all through the history especially since the Louis XIV era. The government’s support from culture in all aspects and presenting issues such as “cultural exception” recently, have been done in this regard. The question which can be asked is: With what system and support has France made such a complicated network and what purposes is France following in this way?” The current paper tries to depict the role and position of culture in the internal and foreign policy of France through a historical approach and present a clear image from the cultural diplomacy of this country.

کلیدواژه‌ها [English]

  • cultural magnificence
  • diplomacy
  • France
  • government

مراجع

ایوبی، حجت‏الله. (1388). سیاستگذاری فرهنگی در فرانسه: دولت و هنر. تهران: سمت.
خانی، محمد حسن. (1384). دیپلماسی فرهنگی و جایگاه آن در سیاست خارجی کشورها، دانش سیاسی، ش 2، صص 148-135.
 
Baecque, A. (2008). Crises dans la culture française. Paris: Bayard.
Bry, A. (1999). La Cendrillon culturelle du Quai d’Orsay, avril 1645-décembre 1999. Paris: Grou-Radenez.
Coste, D. & Allain, J. C. & Catalan, R. (1984). Aspects d’une politique de diffusion du français, langue étrangère, depuis 1945. Matériaux pour une histoire. Paris: Hatier.
Djian, J. M. (2005). La Politique culturelle, la fin d'un mythe. Paris: Gallimard.
Dupré, M. (2001). "Francophonie: Dictionnaire des politiques culturelles de la France depuis 1958" Paris: Larousse-Bordas/Her, pp. 297-298.
Fauconnier, P. (2008). "L’étonnant miracle de l’Alliance française", Le Nouvel Observateur, 3 au 9 avril.
Fumaroli, M. (1992). l'Etat culturel. Paris: éd. de Fallois.
Girard, Ch. (2012). "Pour une nouvelle diplomatie culturelle", Le Monde, le 15 mars.
Jeannency, J. N. (2008). Sur la francophonie, pour le Livre Blanc.
Kessler, M. Ch. (2010). "L’apport de la culture à la diplomatie économique"Leclerc, J. (2006). Histoire de la langue française. Québec: TLFQ, Université Laval.
Leclerc, J. (2006). Histoire de la langue française. Québec: TLFQ, Université Laval.
Levitte, J. D. (1994). "La refonte des relations culturelles", Revue française d’administration publique, n°69, janvier-mars.
Mesnard, A. H. (1990). Droit et politique de la culture, PUF, coll. Droit fondamental.
Monnier, S. & Forey, E. (2009). Droit de la culture. Paris: Gualino.
Morrison, D. (2008). Que reste-t-il de la culture française? suivi de Le souci de la grandeur. Paris: éd. Denoël.
Nye J. (1990). Bound to lear. New York: Basic Books.
Ministère de la culture et de la communication, Patrimoine, La Documentation française, coll. État et culture, 1992.
Pinhas, L. (2004). "Aux origines du discours francophone", Persée, vol. 140, n° 140, pp. 69-82.
Raymond, J.F. (2000). Notes et études documentaires. Paris: La Documentation française.
Rigaut, J. (1979). Rapport au ministre des Affaires étrangères. Les Relations culturelles extérieures. Paris: La Documentation française.
Rivière D. (1995). Histoire de la France. Paris: Hachette.
Roche, F. et al (1995). Histoire de diplomatie culturelle des origines à 1995. Paris: La Documentation française.
Roselli, M. (1996). "Le projet politique de la Langue française. Le rôle de l’Alliance française", Politix, n° 36.
Senghor, L. S. (1977). Liberté III. Paris: Seuil.
Young, R. (2004). Marketing Marianne, French Propaganda in America 1900-1940. Rutgers University Press.
www.aefe.fr/tous-publics/le-reseau-scolaire-mondial/excellence-partage-rayonnement
www.alliancefr.org/sommes-nous
www.diplomatie.gouv.fr/fr/politique-etrangere-de-la-france/diplomatie-culturelle-21822
www.institutfrancais.com/fr/faites-notre-connaissance
فصلنامه مطالعات جهان
دوره 3، شماره 2 - شماره پیاپی 2
پاییز و زمستان
بهمن 1392
صفحه 381-406

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار